CONCENTRATIE!
Ken je het gezegde over de verhouding inspiratie – transpiratie? Van die ene procent inspiratie versus 99 procent transpiratie?
Als schrijver kan ik je melden dat zoiets ook geldt voor inspiratie v. concentratie. Niet voor niets hebben veel auteurs een hutje-op-de-hei, soms letterlijk maar ook figuurlijk: in een donkere kelder of op de onverwarmde zolder.
Zo schreef befaamd Brits auteur Mary Wesley haar aanstekelijke titels uitkijkend op een saaie, blinde muur; om haar volle aandacht erbij te houden.
NACHTELIJK GETIK(T)
Ik ben gezegend met een stille serre – en vol zicht op de tuin – waarin een fijne werkhoek is gemaakt: hier schrijf ik (de inspiratie!) en waarna de concentratie volgt: talloze weken en maanden feiten checken, een theorie navorsen (klopt het wat ik beweer? Moet ik niet even naar de tuin om een proefje te doen?), herlezen, hardop aan jezelf voorlezen, missers wissen, spelfouten verbeteren…
Kill your darlings
Dat hele gedoe van snijden, schuiven en slijpen doe ik overdag, terwijl het schrijven zelf dikwijls in de hele vroege ochtend gebeurt. Zeg maar ‘s nachts. Dan is het stil en kan ik geconcentreerd werken. Gek? Ach… Het wordt pas gek – zelfs stomvervelend – als je erachter komt dat je de hele boel moet omgooien! Of iets walgelijks dient toe te passen: het beruchte kill your darlings! Maar uiteindelijk, na vele rondes, ligt het voor je neus: een vers gebakken boek. En dat heb ik al tien keer mogen meemaken. Het is iets geweldigs.
DE KLEURDOOS VAN MIJN OPA EN OMA
Ik zal een jaar of acht geweest zijn. En jarig. Mijn opa en oma uit Enschede waren op bezoek bij ons in Haarlem en samen togen we naar een kantoorboekhandel in de buurt. Zij kenden mijn diepste wens, een doos echte kleurpotloden (beter dan die stroeve rotdingen van school) en in de winkel onderzochten we het aanbod. Twaalf potloden was destijds al een hele collectie, dus verder durfde ik amper te kijken…
Opeens schoot mijn opa uit zijn slof: hij greep een doos met 30 (DERTIG!) Prismalo-potloden van het merk Caran d’Ache, uit Zwitserland. Hij vroeg: ‘Wat vind je hiervan?’ Mijn verrukte gezicht zei alles… en grijnzend rekende hij af. Oma slikte even wegens het forse bedrag, maar ook zij gunde me het cadeau. Ik tekende en tekende! Niet elke dag, en soms jaren niet, maar die kleurdoos bleef tot mijn liefste bezittingen behoren.
MET ILLUSTRATIES VAN DE AUTEUR
Jaren later. Ik gaf lezingen en groene cursussen en als ik mijn betoog in beeld wilde duiden, schetste ik snel iets op een bord. ‘Aha, ik begrijp het!’ riep men dan. Hiervan lerend wilde ik ook in het boek dat ik destijds schreef, Met mest en vork, enkele tekeningen kwijt. Ter explicatie, of ter illustratie: omdat ik getroffen was door de kleurenpracht van een paddenstoel, bloem of vogel. Helaas! De Prismalo’s had ik opgebruikt tot stompjes… daarmee zou het niet lukken. Bovendien waren er inmiddels veel mooiere potloden op de markt.
Wéér was het een verjaardagscadeau, nu van een andere dierbare: een doos met 30 (DERTIG!) Pablo-potloden, ook van Caran d’Ache! Met nog eens DERTIG los uitgezochte extra potloden erbij. O, die prachtige nuances!! Met de extra dertig vulde ik de oude kleurdoos van mijn opa en oma en met 60 potloden tekende ik weer, voor Met mest en vork, en daarna voor Dichter bij de bij, Het groene kippenboek en Tuinlied. Met illustraties van de auteur.
AND THE WINNER IS…
Naast ‘groene boeken’ schreef ik ook drie titels waarbij de nadruk op culinaire zaken lag: de monografie De Aardappel (alles over de pieper), de bundel Eten (100 favoriete recepten) en het chique receptuurboek La Rive – de smaak van het Amstel; dat was een samenwerking-in-opdracht met de toenmalige chef van restaurant La Rive, in het Amstel Hotel. Ook die drie horen bij mijn oeuvre, dat met Tuinlied erbij nu uit tien boeken bestaat!
Het is fantastisch als je boeken goed worden ontvangen door media en publiek en dat overkwam mij vaak! Sommige titels mochten zich zelfs in speciale aandacht verheugen. Zo vond Van het land een Duitse uitgever en verscheen het bij de buren als Vom Lande. Groentje in de moestuin werd genomineerd voor De Wina Bornprijs voor culinaire journalistiek en het boek Groente behaalde die prijs! Met mest en vork bereikte de shortlist van de Jan Wolkers Natuurprijs en werd direct na verschijnen door menig recensent en lezer ‘de groene bijbel’ genoemd. Dan knappen de veters van je schoenen, hoor!
DE FOTO’S VAN DOORTJE
Ik ben er erg gelukkig mee dat Doortje voor zes boeken duizenden prachtige foto’s maakte, want zonder haar werk zou de sfeer van die uitgaven een pover geheel zijn… De combinatie tekst/beeld werkt vooral goed in de natuur en in tuinen; samen maakten we flink wat natuur- en tuinreportages, in binnen- en buitenland, en natuurlijk schoot en schiet Doortje enorm veel materiaal in onze eigen tuin De Groene Luwte.
Doortje is er een kei in om de essentie – de ware aard en ziel – van een landschap, tuindeel, bloem of dier vast te leggen. Ze maakte door de jaren ook vrij werk dat op De Deel, in de boerderij, werd geëxposeerd.
Het zaadje van een nieuw boek sluimert en ontkiemt eerst in mijn hoofd, maar al snel vertel ik Doortje wat er in mij omgaat en denkt zij (subtiel, vanaf de zijlijn) met mij mee over wat de kern is, en het doel. Soms voorvoelt zij al eerder dan ik welke kant ik uit zou kunnen gaan. Of biedt ze mij door een bepaalde foto opeens een richting. Daarom noemen wij Groentje in de moestuin, Van het land, Met mest en vork, Dichter bij de bij, Het Groene Kippenboek en Tuinlied meestal ‘onze’ boeken.
AANBIEDING
De meeste van de genoemde boeken vind je in onze webshop! Elk besteld boek signeren we en ook voegen we een kleine attentie toe.
Wandel vooral regelmatig de webshop binnen, want soms doen we spontaan een prettig geprijsde aanbieding!